Klumpenleed Vör Jaoren wasst, dor gungen wej noch met Klumpen in de Stadt, un ook as Kinder in de Schoole praoten wej noch Platt. Ik segge to Jan: Ach wees dou noch, bo was dat fröher schön, dor hadden wej alle Klumpen an, de wassen so bequem. Alle hadden wej Klumpen, spitzen un ook stumpen, Klumpen met un aone Leer, wat hadden wej för´n Pläsier! In´n Sport dor wassen wej ook gans goot so up denn Trainingsplass. Unsen Trainer word vör Wut gans rot un dann weer witt un blass. He leet uns alle upmaschiern un in de Riege staon. Dat wej met Klumpen turnen wolln, dat kunn he neet verstaon. Alle hadden wej Klumpen, spitzen un ook stumpen, Klumpen met un aone Leer, wat hadden wej för´n Pläsier! Wolln sunndags wej spazieren gaon, met´n Leewsten achtern Arm, dann hadden wej beide Klumpen an, bis in´t Harte wass´t uns warm. Un aowend dann vör de Koostalldör, dor got ne dikken Kuss. Dat man in Klumpen frejen kann, word uns dor erst bewußt. Alle hadden wej Klumpen, spitzen un ook stumpen, Klumpen met un aone Leer, wat hadden wej för´n Pläsier! Un jedes Jaor üm de Wienachtstied, wat wassen wej Kinder froo. Wej dachen, no braöch Nikolaus uns ook äs leerne Schoo. Ick saoch mej all as moje Deern dör Bokels Staoten gaon. Doch morgens up denn Gawendiss, wat saogen wej dor staon? Alle hadden wej Klumpen, spitzen un ook stumpen, Klumpen met un aone Leer, wat hadden wej för´n Pläsier! No is dat edaon met klipp un klapp, iné Kökken un up de Dääl. De Klumpen staot no in et Schopp, met Blömkes rot und gäl. No werd se eert un neet meer schürt, met Sand un Seepe brun. Se dröt ook meet meer achtert Hus, up Moders Lattentun. Alle hadden wej Klumpen, spitzen un ook stumpen, Klumpen met un aone Leer, de Tied kümp niemaols weer!