To Besök bie Oma un Opa Opa mät dat Enkelkind gingen spaziern. Op enmol sprong öhr ne Kickwoste öwer denn Pad un an ne Rheße Bäke bie et Gudulakloster hüppeln en Wippstättken dör dat Grass. Un de Entekes van de Gräfte van et Schloß, de börn de Kunte hoch un meken ne Köpper int Water un as se wer hoch kemen wann se drittenatt. Opa vertäln noch de gruselige Geschichte van den Mord int Schloß und van dat griese Wiefken van Krechting. Dann hel he sik bie Wedding ne klenen Gurdenzwerg und bie de Küsterie en Gebädeböksken för mie.Vör Oma helen wie bie Therhart en buntet Bosenkled, ne ganz langen Stoff met en Krüselband. Dat kem dann an den Bosen öwer denn Kollenherd, (früher was dor de Fürstelle) und in ne Fieme hing de Mettwoste, Schinken und fetten Späck. Nu gingen wie üm de Kerke un bie Voß dor lep en olt Möderken, un op enmol kullern under örn Rock ne Gummiband op de Stroote un Opa rep: „Frau Schlör, no blievt es stohn, ik glöw ou is en Weckglas loss e gohn." Mor se hat sik nur ne Weckglasring üm denn Hosse dohn, dormet he nich dauernd runner rutschen. Un as wie bie Tiemann un Bitterhoff lepen, dor häw ik doch laut he ropen : „Opa, Opa, dor lurt dor ene.“ Dor was nämlich ne hoge Holtdör tüssen de Hüser, un denn Gläwenkiker denn drachter stunn, bekäk sik dör de Ritze de Hochtittslöh de ut de Kerke kemen. enn Herröhm kem ok noch üm de Kerke geschmert un ging met de Hochtittslöh no Deitmer Koffie drinken un Koke äten. Wie ging no noh Moder Frerik un helen ne ingelächten Hering un Appels. Opa schäln mie ene aff un sübbeln sick in denn Finger. He kunn dat Mässer nich richtig holn, denn he hat ne ordentlichen Käppa an Duhm. Bie de Bomschole stunn ne Ackergaul un räff sik dat Gatt an denn Tunpohl un Opa mehn, wat is dat dann vör ne Schubberäckel. To Hus annekom wassen Oma mei in ne Flöte und trock mei denn Pölter an.Tot Owentäten gow et warme Melk met Muckefuck un Knabbels. Als ik int Bedde lach lass Oma und Opa mei noch ut min nie e Gebädeböksken vör. Un ik gow ör beide noch en Schmüksken, weil denn Dach so moje was. De Mond schien dört Fenster un mie doch dat dat Gesicht mi so schalüns ankek und sach: „Dann mor gon Nacht Franziska !"