Denn verkannten Klapperstorch Ne Köttersmann, ne armen Hals, de hadde sästeen Blagen, verwünderlich was dorüm nich, dat he fing an te klagen. Pastur de kümp äns up den Hoff un sägg ganz fin un stille: "Der Mensch, der füge sich darein, was einmal Gottes Wille." "All rächt, Pastur, mi is benaut, dat sästeen Blagen schmachtet, den Sägen hört ok noch net up, dat nächste wörd verwachtet." No löp ne dicke Gans dörd Hus, Pastur trun nich sien Ogen: "Wer arm sich gibt, bei so`ner Gans, der hat mich doch belogen." "Dat is kin Gans, ne Klapperstorch, dat Dier kümp ungeropen, häw bloß in sästeen Johr bi uss de Been sick aff e lopen ". |