Denn Erlkönnig in´n Prinzenbuss Well führt dor so laate dörn Prinzenbuss? Et iss denn Vader, denn will nao Hus. He kümp van Hoxfeld, he iss at schandaalen. He möss de Tuffels noch betahlen. No schlött he giftig an dat Stüer: "Denn Euro, denn möck alles düer! Un de Trabanten, Marie-Jopp, fräät mej de Uhrne van de Kopp!" Denn Junge sitt up de Stange un schlöpp. Dat Rad schwoor dör dat Pättken löpp. De Karbidlampe güff kien vernünftig Lecht. Denn Wegg iss miserabel schlecht. De Schlagglökker schüddelt dat Rad döreen. He raaktan de Steene, he kann nich völl sehn, Denn Junge hüült vör Piene un Bange, he sitt mät´t Gatt direkt up de Stange. Dor stött denn Junge üm in denn Buck. "Vader, no kiek doch , dor äss achter denn Struck. Dor sitt denn Düwel, wat ick dej sägg!" Denn Vader däch bange: "Mor nix wie wegg!" "No trampel doch , Vader, denn kümp dor all an. Denn häff mej furts an de Greepe dran. He häff glöjnige Oogen. Et schött mej in´t Hatte!" "Wässe stille, Junge, dat iss ne ströpende Katte!" Denn Vader geht bolde de Puuste ut. He will no gau ut denn Buss harut. He trött in de Kette teggen Wäer un Wind. Un vör sick höllt he dat böwwende Kind. "Vader!" schreit denn Junge un bläärt. "Denn Düwl häff uns denn Wegg versperrt! Vader, Vader, no bremse doch! Dor iss enn Undier, dat kriegg mej noch!" "Wässe stille mien Junge, ick seh, ick seh. Dat iss dat Hecke van de Bussallee! Denn Vader luurt nao vörne un sägg: "Dor steht´n Stüüwe an´n Wegg! Holl dej fasste mien Junge, un holl de Klappe, süns flüggse mej noch in de Moddepappe!" "Vader, Vader, no trampel doch gäuer. Dor kümp van de Siede´n Ungeheuer! Dat iss pottschwatt un riesengroot. Wann dat uns krigg, dat schlött uns dood!" "Wässe stille mien Junge, dou Spökenkieker. Dat iss van Hülsevoort denn Spieker!" Dat Pättken iss schmal un möck krumme Schlenker. Denn Vader höllt krampfhaft denn wackligen Lenker. De Pietsen, de schlaot üm hatt üm de Beene. De Brannöttel stääkt, he kann nix mehr sehne. Noch hunnert Tratt, dann kümp dat Schlott. Dann bün wej all dat Gruusen loss!" Mor dor fing et up eemaol dann noch wie verrückt te Pläästern an. He däch: "Rutsch mej den Puckel runder. Ick stell mej no doch nich mehr under." Un nao ne Endspurt wäss vör se denn Spook vörbej, Se weern in Rhe! Un dor schwör´n he no te Hus: "Nie führ ick mehr dör´n Prinzenbuss! Dat Spöll, dat wass mej doch te dull!" Denn Junge, denn hadde de Buxe vull.